Onderstaande verhaal speelt zich af dat Edda en Ásti rond de leeftijd van een jaar zijn. Ik zit aan mijn bureau en de honden liggen op een kleedje aan mijn voeten.
Ik hoor een zacht piepje ik herken het een geluidje wat Edda maakt. Ik kijk naar haar en zie hoe ze een klein puntje van haar tong uitsteekt en het ook weer terugtrekt. Dat doet ze twee of drie keer. Inmiddels weet ik dat, wanneer ze dit doet, er iets is waardoor ze zich ongemakkelijk voelt. Het is haar manier om aan te geven dat ze hulp nodig heeft.
Ik vraag haar wat er aan de hand is en wacht op haar reactie. Ze draait haar hoofd en kijkt naar Ásti. Ik volg haar blik en zie dat Ásti twee hoefjes heeft verzameld. Ze wil graag haar hoefje terug. Ik geef Ásti aan dat één hoefje genoeg is voor hem en geef Edda haar hoefje terug. Daarna gaan ze samen verder met kluiven.