En hoe deze de ontwikkeling en samenwerking kunnen belemmeren.
Een nieuwe cursist meldt zich aan voor de puppyles. Haar pup is inmiddels 12 weken oud. Ze vertelt dat ze al vier honden van hetzelfde ras heeft gehad, maar het gedrag van deze pup is nieuw voor haar en ze heeft moeite om het te sturen.
Dit is een verhaal dat ik regelmatig hoor. Misschien herken jij het ook? Vaak betekent dit dat de eigenaar nu te maken heeft met een pup waarvan het karakter niet helemaal aansluit bij haar natuurlijke manier van omgaan/begeleiden.
We spreken af voor privébegeleiding. Ik zie een pup die niet alleen alles ziet, maar ook overal op reageert—het doet me denken aan een kind op schoolreisje naar een speeltuin, dat naar elk speeltoestel rent zonder echt ergens mee te spelen.
Ik observeer de eigenaar terwijl ze probeert de aandacht van de pup te krijgen. Haar aanpak werkt averechts—hoe meer ze probeert de pup te sturen, hoe minder aandacht ze krijgt. Ik leg haar uit dat ze meer rust moet uitstralen en de pup niet voortdurend moet vertellen wat hij moet doen. In plaats daarvan moet ze hem wat tijd geven om zelf contact te maken. Gewoon even stil blijven staan en wachten totdat de pup er klaar voor is.
Na een paar privélessen besluiten we de uitdaging iets groter te maken door door te stromen naar een klein groepje. Daar begint het proces min of meer opnieuw. De hoeveelheid attributen op het trainingsveld lijkt invloed te hebben—de pup wil alles uitproberen. In de privélessen waren er maximaal drie toestellen, terwijl er in de groepstraining meerdere staan waarop vaardigheden worden geoefend.
Het doel van de training is om een ontspannen wisselwerking te vinden tussen eigenaar en pup. Dit kan lastig zijn als de focus vooral ligt op de oefeningen en niet op de interactie met de pup. Na een paar lessen waarin we hier steeds op gefocust hebben, en door coaching waarbij ze zelf ervaarde wat het verschil maakte, zag ik tijdens de laatste les een enorme vooruitgang.
De pup liep korte stukjes zeer geconcentreerd met haar mee, probeerde haar aanwijzingen te volgen, en als dat niet lukte, gaf ze hem de tijd om zich te herpakken. Het verschil met een paar weken geleden was enorm, en ik ben direct naar haar toe gegaan om mijn bewondering uit te spreken. Ze vertelde dat tijdens de vorige les ineens tot haar doordrong waarom het eerder niet lukte. Haar focus lag op wat zij wilde, op het uitvoeren van de oefening, en op het gedrag dat ze van haar pup verwachtte. Hierdoor was ze niet écht bezig met de pup zelf en de ontspannen wisselwerking tussen hen.
Bij haar vorige honden was dat geen probleem—de aanpak die ze altijd gebruikte werkte prima. Maar deze pup is een heel ander karakter. Soms kun je als eigenaar je eigen aanpak volgen, maar soms moet je op zoek gaan naar wat voor je pup werkt. En als je dat durft, en je eigen verwachtingen los kunt laten, kun je verder komen dan je ooit had gehoopt.
